อัปปมาโท มัจจุโน ปทัง
พระสอนสั่ง แปลเป็นกลอน วอนให้เห็น
ความประมาท พิฆาตกาย ตายทั้งเป็น
ลำบากเข็น เพราะใจหลง ไม่ปลงตัว
มัวเมามั่ว มองเมียง เพียงแค่ฝัน
อีกไม่นาน กาลเวลา พาพรากสิ้น
กายเป็นเถ่า ร่างสลาย กลายเป็นดิน
ให้ถวิล ทำความดี ก่อนวายชน
เรานี่มันแต่งได้ทุกสถานะจริงๆ
โม้จริงๆๆ (บอกแล้ว อย่าแหย่รังมดแดง นะ ครูอ้อย)