ภาพทรงจำเพื่อนรักในวัยเด็ก...

[ช่างเล็ก(LSV)]

..โอ้เพื่อนเอ๋ย เคยร่วมสนุกกันมา
แต่เวลา ต้องพาให้เราจากกัน
ไม่นานหรอกหนา เราคงได้มาพบกัน
ไม่มีสิ่งใดขวางกั้น เพราะเรามั่นในสัญญา...

           รักทุกคนครับ ..จากใจ
                                         ช่างเล็ก(LSV)

..จากวันนั้น..

[ช่างเล็ก(LSV)]

..ถึงวันนี้...(ขอบคุณภาพกรอบรูปสวยๆจากพี่ชาครับ)   









อนุบาล ถึงวันนี้ หลายปีผ่าน
มีวันวาน..และวันนี้ ที่เหลืออยู่
ตรงบันไดบ้านเก่าเคียงคู่ครู
บ้านยังอยู่..ศิษย์ครูไป อยู่ไหนกัน

ความทรงจำวานนี้ที่ในรูป
เราสามคนกลับมาผูกสานภาพฝัน
อยากเห็นเพื่อนกลับมาพร้อมหน้ากัน
ความผูกพัน คงอยู่ มิรู้ลืม..

  ในภาพเก่าเรื่องเล่ามีใครบ้าง
ยังจำได้ไม่จืดจางใช่ความฝัน
ในภาพใหม่สามหัวใจมารวมกัน
อนุชิต..ลาวัณย์..นพยงค์

ตรงบันไดบ้านหลังเก่ามีเราอยู่
ยืนเคียงคู่ครูศิษย์..สนิทสนม
มิตรภาพ แนบแน่นและมั่นคง
รักนี้มั่นยืนยง..ชั่วนิรันดร์.

https://web.facebook.com/jeab.ruengworawet/posts/882464478552882?comment_id=882483521884311&ref=notif&notif_t=mentions_comment&notif_id=1475563391163255&_rdr

[b.chaiyasith]

น่ารักครับ ภาพในอดีด เขาว่าอายุมากขึ้น กาลเวลาผ่านมาในชีวิต ทุกอย่างผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป เหลือไว้แต่ความทรงจำ เราเลือกจำไม่ได้ทั้งสิ่งดีและไม่ดีจะยังคงอยู่ในเมมโมรี่เสมอ แต่เราสามารถเลือกพูดคุยแต่สิ่งดีๆได้ คนมีอายุมากขึ้น อดีดก็ยิ่งมากขึ้นเป็นเงาตามตัว เราเริ่มมองไปข้างหน้าช้าและน้อยลง อดีดมันเข้ามาและมันจะเปรียบเทียบกับปัจจุบันรอบตัว อะไรที่เห็นอยู่ไกลใกล้หากไม่ใช่ ตัวอดีดมันจะขัดแย้งและมันพร้อมที่จะบอกเพื่อนว่าต้องอย่างนี้อย่างนั้น คนรุ่นใหม่ก็จะมองเราเป็น2มุม แก้เพราะกินข้าวหรือแก่ประสบการ หรือเริ่มสมองเสื่อม พูดเรื่องอดีดซ้ำซาก เอาคนตายมาด่ามาว่า พูดแล้วพูดอีก เวลาจะพูดจำได้ พูดแล้วลืมว่าเคยพูด ลูกหลานลำคาญ ไม่อยากเข้าใกล้ นานเข้ากลายเป็นคนเดียวดาย และยิ่งคิดว่าอยากพูดมากขึ้น เพราะยิ่งไม่มีใครฟังก็ยิ่งต้องหาคนฟัง เราจะเป็นคนแก่แบบไหนดี?
ดีใจครับที่เปิดหน้าต่างนี้ขึ้นมา หวังว่าเพื่อนๆต่างวัยกันหรือ สว.กว่าจะได้เข้าแลกเปลี่ยนความคิดกัน
พบกันอีกครับ

[ช่างเล็ก(LSV)]

มาหล่อ..มาสวย ตอนโต ได้ไงเนี่ย.. 

[ช่างเล็ก(LSV)]

https://web.facebook.com/anuchit.suwanarat/videos/2158416507566651/