เมื่อวานเป็นวันหยุดของอเมริกาที่เรียกว่า วันโคลัมบัส
สถานที่ราชการธนาคารและโรงเรียนหยุดหนึ่งวัน
เพื่อเฉลิมฉลองวันอันน่าปิติที่คนขาวคนแรกจากสเปนได้เหยียบย่าง
เข้ามาชำเราแผ่นดินแปลกหน้านามว่า อเมริกา
และปล้นฆ่าข่มเหงจนแทบจะไม่เหลือที่อยู่ที่ยืน
ให้เจ้าของแผ่นดินดั้งเดิมจนกระทั่งถึงปัจจุบัน
ในทางประวัติศาสตร์แล้วถือว่า วันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ.1492
เป็นวันที่ต้องจารึกในหน้าประวัติศาสตร์ว่าเป็นวันแห่งการค้นพบอเมริกา
แต่ไม่ใช่ของชนชาติอินเดียนอย่างแน่นอน
เพราะการมาถึงของโคลัมบัสนั้นนำมาซึ่งความตายของเผ่าพันธุ์ตน!
คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส เกิดเมื่อ ค.ศ. 1451 ที่เมืองเจนัว
ซึ่งเป็นเมืองท่าทางการค้าประเทศอิตาลี
ชาวยุโรปในยุคนั้นต้องการเดินทางไปประเทศอื่นๆ เช่น อินเดีย หรือ ประเทศจีน
เพื่อดูลาดเลาว่าควรจะปล้นชิงอะไรมาเป็นของตนดี
เพราะดินแดนเหล่านั้นมักมีสินค้าที่ชาวยุโรปต้องการ
นั่นคือเครื่องเทศ ผ้า ไม้ และอัญมณี
คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส
โคลัมบัส ออกเดินเรือตั้งแต่อายุ 14 จนกระทั่งอายุ 30 ปี จึงเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการเดินเรือ
กษัตริย์แห่งสเปนทรงให้ความช่วยเหลือ โดยพระราชทานเรือ 3 ลำ
พร้อมกับลูกเรือให้แก่โคลัมบัส เมื่อ 12 ตุลาคม คศ. 1492
โคลัมบัสได้นำเรือเทียบท่าสู่ดินแดนที่ไม่เคยมีผู้ใดค้นพบมาก่อน (ในความคิดตัวเอง)
จึงเรียกดินแดนแห่งนี้ว่า ซาน ซัลวาดอร์ (San Salvador) แปลว่า พระเจ้าช่วย
ซึ่งปัจจุบันก็คือ "เกาะบาฮามาส" ในรัฐฟลอริดา สหรัฐอเมริกานั่นเอง
วันแรกที่ โคลัมบัส ย่างเท้าเข้าไปสัมผัสแผ่นดินอเมริกา
ก็นำมาแต่ความโหดร้ายและความตายในหมู่ชนพื้นเมือง
มีหลักฐานบันทึกไว้ว่า โคลัมบัส ได้สถาปนาตนเป็นเจ้าเมืองและปกครองชนพื้นเมืองอย่างโหดร้าย
ทั้งจับอินเดียนแดงมาใช้แรงงาน อีกทั้งปล้นระดมทรัพย์สิน
หากใครขัดขืนก็จะทรมานร่างกายอย่างทารุณ และเมื่ออินเดียนแดงต่อต้านระบอบของโคลัมบัส
โคลัมบัสก็สั่งปราบปรามอย่างรุนแรง เชื่อกันว่าการค้นพบอเมริกาของโคลัมบัส
นำไปสู่
การเสียชีวิตของอินเดียนแดงกว่า 3 ล้านคน! หลังจากปราบปรามอินเดียนแดงอย่างป่าเถื่อน
โคลัมบัส ก็เสาะหาของดีมีค่าตามที่ประเทศตนต้องการส่งไปบรรณาการพระเจ้าแผนดินของตนอย่างไม่ขาดสาย
พูดง่ายๆ แบบชาวบ้านก็คงต้องเรียกว่า ปล้น นั่นแหละ
เพราะมองเป็นอย่างอื่นไมได้เลย รวมทั้งเอาอินเดียนแดงไปอวดพระเจ้าแผ่นดินตนเองราวกับสัตว์เลี้ยงที่จับมาได้
หลังจากนั้นชาวยุโรปก็หลั่งไหลกันเข้ามาตั้งถิ่นฐานในทวีอเมริกา
เกิดความต้องการพื้นที่ในการเพาะปลูกจึงเริ่มมีการจับจองที่ดิน
ในขณะที่อินเดียนแดงไม่มีความคิดนี้อยู่ในหัวเลยแม้แต่น้อย
ดังสะท้อนในคำพูดของหัวหน้าเผ่าอินเดียนแดงว่า
ท้องฟ้าและความอบอุ่นของแผ่นดินนั้น เขาซื้อขายกันได้อย่างไร
ความคิดเช่นนี้เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดสำหรับพวกเรา
หากความสดชื่นของอากาศและความใสสะอาดของธารน้ำมิได้เป็นทรัพย์สมบัติส่วนตัวของเราแล้ว
ท่านจะซื้อสิ่งเหล่านี้ไปจากเราได้อย่างไร วิญญานของคนขาวนั้นไม่มีความผูกพันกับถิ่นกำเนิดของเขา
แต่วิญญานของพวกเราไม่มีวันรู้ลืมแผ่นดินอันแสนงดงาม
และเปรียบเสมือนเป็นแม่ของชาวอินเดียนแดง
เราเป็นส่วนหนึ่งของแผ่นดิน และแผ่นดินก็เป็นส่วนหนึ่งของเราเช่นกัน เมื่อชาวยุโรปอพยพเข้ามาอาศัยในอเมริกามากขึ้นก็ย่อมต้องการที่ทำกินเพิ่มขึ้น
จนกระทบกระทั่งกับอินเดียนแดง ในปี ตศ. 1834 รัฐสภาสหรัฐจึงกำหนดเส้นเมอร์เดียนที่ 95
เป็นเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างฝรั่งอั้งม้อกับอินเดียนแดง
แต่ถึงกระนั้นคนขาวก็รุกล้ำเข้าไปในเขตแดนของอินเดียนแดงตลอดเวลา
จนถึงขั้นต้องจับอาวุธปกป้องตนเองจากคนขาว
อินเดียนแดงต้องถอยร่นไปทางตะวันตกเรื่อย ๆ
จนในที่สุดชาวอินเดียนแดงก็ลุกขึ้นต่อต้านการรุกรานของนักล่าดินแดนและพวกนักขุดทอง
หลังสงครามกลางเมืองในสหรัฐอเมริกาสงบลง ในปี ค.ศ.1865
อินเดียนแดงที่เคยมีอยู่เกือบล้านคนทั่วประเทศถูกสังหารหมู่ลดลงเหลือไม่ถึงสามแสนคน
ขณะที่คนขาวหลั่งไหลกันเข้ามาแย่งชิงดินแดนของอินเดียนร่วม 30 ล้านคน
ดังนั้นวันโคลัมบัสจึงเป็นเพียงวันแห่งการเชิดชูจักรวรรดินิยม
และเหยียดเชื้อชาติผ่านการบิดเบือนทางประวัติศาสตร์
เช่นเดียวกับวันขอบคุณพระเจ้า ซึ่งอินเดียนแดงถือว่า
ทั้งสองวันคือวันอันอัปยศแห่งชาติตน
และเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ว่าประวัติศาสตร์นั้น
มักถูกเขียนโดยผู้ชนะเสมอCr.
http://www.naewna.com/
