สนุ๊กเกอร์

[nongtop]

วันนี้เราจะมาทำความรู้จักกับ สนุ๊กเกอร์กันนะครับ 

ก่อนอื่น มาทำความรู้จักกับโต๊ะสนุ๊กเกอร์กันนะครับ 



เป็นกีฬาที่ใช้ไม้คิวในการเล่น โดยเล่นบนโต๊ะผ้าสักหลาดหนาที่มีหลุมอยู่ 4 มุมโต๊ะ และตรงกลางของด้านยาวอีกด้านละหลุม โต๊ะมีขนาด 12 ฟุต × 6 ฟุต (3.6 ม. x 1.8 ม.) การเล่นใช้ไม้คิวและลูกสนุกเกอร์ มีลูกสีขาว 1 ลูก ลูกสีแดง 15 ลูก มีคะแนนลูกละ 1 คะแนน และมีลูกสีต่าง ๆ คือ สีเหลือง (2 คะแนน), สีเขียว (3), สีน้ำตาล (4), สีน้ำเงิน (5), สีชมพู (6) และสีดำ (7)

[nongtop]

ผู้เล่นจะใช้ไม้คิวแทงลูกสีขาวเท่านั้น ให้กลิ้งไปกระทบลูกสีให้ลงหลุมจึงจะได้คะแนน และได้เล่นต่อไปจนกว่าผู้เล่นจะไม่สามารถทำให้ลูกสีลงหลุมได้ จึงจะเปลี่ยนให้ผู้เล่นอีกคนได้เล่นบ้าง โดยมีข้อบังคับในลำดับการเล่นลูกสีต่างๆ ดังนี้



เริ่มเล่นจากลูกสีแดงก่อน หากทำลูกสีแดงลงหลุม จึงจะมีสิทธิ์เล่นลูกสีอื่นๆ สีใดก็ได้ตามแต่ผู้เล่นจะเลือก หากเล่นลูกสีอื่นลงหลุมอีก ก็กลับมาเล่นลูกสีแดงอีกครั้ง หากสำเร็จอีก ก็เล่นลูกสีอื่นอีกครั้ง (เมื่อลูกสีลงหลุม กรรมการจะนำกลับมาตั้งใหม่ที่จุดของลูกนั้น ยกเว้นลูกสีแดงที่จะไม่นำกลับมาตั้งใหม่) เป็นอย่างนี้สลับกันไปเรื่อยๆ จนลูกสีแดงลงหลุมหมดทั้ง 15 ลูก



จึงเล่นลูกสีอื่นตามลำดับดังนี้ เหลือง เขียว น้ำตาล น้ำเงิน ชมพู และ ดำ เป็นลูกสุดท้าย (ในช่วงนี้ลูกสีจะไม่นำกลับมาตั้งใหม่ที่จุดอีกแล้ว) เมื่อลูกสีลงหลุมหมดทุกลูก ก็จะนับคะแนนรวมของแต่ละฝ่าย ฝ่ายที่ได้คะแนนมากกว่าจะเป็นฝ่ายชนะในเกมนั้น



ผู้เล่นยังยอมรับการเสียเฟรมได้ในขณะที่จะยกเลิกในเทิร์นของผู้เล่นนั้น ถ้าได้พิจารณาแต้มบนโต๊ะนั้นว่า แต้มจะไม่เพียงพอที่จะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้ ซึ่งเป็นธรรมดาในสนุกเกอร์อาชีพ แต้มอาจหมายถึงคะแนน



เมื่อผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามได้ทำฟาวล์ก็สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุผลหลายอย่างเช่น แทงลูกขาวแล้วไปโดนลูกสีก่อน เมื่อผู้เล่นพยายามที่จะแทงลูกขาวให้โดนลูกสีแดงและทำให้ลูกขาวลงหลุมด้วย หรือลูกไม่สามารถลอดผ่านไปได้ก็จะเรียกว่า "สนุกเกอร์" (เมื่อลูกขาวของผู้เล่นเจอลูกอุปสรรคแล้วก็ต้องกระทบลูกสีตามที่กติกากำหนดให้โดน โดยการกระทบลูกขาวหลบจากลูกอุปสรรค) คะแนนที่ได้รับจากการฟาวล์ อย่างขั้นต่ำ 4 คะแนน ถึง 7 คะแนน ถ้าโดนลูกสีดำ

[nongtop]

คะแนนในแต่ละลูก ลูกสีแต่ละลูกจะมีคะแนนเมื่อทำลงหลุมได้ ดังนี้ 

สีแดง = 1 คะแนน
สีเหลือง = 2 คะแนน
สีเขียว = 3 คะแนน
สีน้ำตาล = 4 คะแนน
สีน้ำเงิน = 5 คะแนน
สีชมพู = 6 คะแนน
สีดำ = 7 คะแนน

การเสียคะแนน ผู้เล่นอาจโดนปรับเสียแต้มได้ในบางกรณี เช่น
ทำให้ลูกขาวลงหลุม
แทงลูกขาวแล้วไม่กระทบลูกสีตามที่กติกากำหนด

อุปกรณ์ 



ชอล์ก (Chalk)
ใช้สำหรับหัวไม้คิวเพื่อให้กระทบลูกที่ดีขึ้น ระหว่างไม้คิวและลูก



ไม้คิว (Cue stick)
เป็นไม้ที่ทำจากไม้หรือไฟเบอร์กลาสที่ปลายของหัวไม้ ใช้ในการแทงลูกคิว

ส่วนต่อขยาย (Extension)
กระบองไม้สั้นที่ไว้สำหรับต่อไม้คิวเพื่อให้ไม้ยาวขึ้น ใช้สำหรับผู้เล่นที่ไม่สามารถแทงได้ในระยะทางยาว



ไม้เรสต์ (Rest)
ไม้ที่มีหัวเป็นรูป X ใช้ในการสนับสนุนไม้คิวในการแทงเมื่อลูกคิวอยู่ในระยะเกินปกติ

ฮุกเรสต์ (Hook rest)
เหมือนไม้เรสต์ตามปกติเพียงแต่ปลายหัวไม้จะมีตะขอเป็นโลหะ อาจจะใช้แทนไม้เรสต์เป็นบางครั้ง เป็นสิ่งประดิษฐ์ล่าสุดในสนุกเกอร์

สไปเดอร์ (Spider)
ไม้ที่คล้ายกับเรสต์ แต่มีหัวเป็นรูปซุ้มประตู ถูกนำมาใช้เพื่อสนับสนุนไม้คิวในการแทงด้านบนลูกคิว



สามเหลี่ยม/แรก (Triangle/Rack)
อุปกรณ์ชิ้นนี้ใช้สำหรับการรวบรวมลูกคิวสีแดงเป็นรูปแบบที่จำเป็นสำหรับการตั้งลูกเพื่อที่จะเริ่มต้นเฟรม

ฮาล์ฟบัตต์ (Half butt)
เป็นไม้ยาวที่มักจะตั้งอยู่ด้านข้างของใต้โต๊ะสนุกเกอร์ มักจะใช้คู่กับไม้เรสต์ยาวในการแทงลูก อาจจะใช้แทนไม้คิวธรรมดาที่ผู้เล่นไม่สามารถแทงได้ในระยะไกลในบนโต๊ะ



เครื่องหมายลูก (Ball marker)
เป็นอุปกรณ์อเนกประสงค์ด้วยบากรูปตัว D ซึ่งผู้ตัดสินสามารถวางเครื่องหมายเพื่อไปทำความสะอาดลูก

[nongtop]

โจ เดวิส

ในยุคนักสนุกเกอร์อาชีพเริ่มต้นด้วย โจ เดวิส ในช่วงทศวรรษที่ 1930 และยังคงเพิ่มขึ้นจนถึงปัจจุบัน มีจำนวนที่ค่อนข้างน้อยของผู้เล่นที่จะได้ประสบความสำเร็จในระดับสูง ถึงสถานที่และการบำรุงรักษาในหมู่ชนชั้นสนุกเกอร์ที่เป็นงานยากสำหรับมาตรฐานของเกมที่เป็นเช่นนั้นก็ต้องเป็นเวลาหลายปีของการอุทิศตนและความพยายามเช่นเดียวกับความสามารถในธรรมชาติ

ผู้เล่นบางคนมีแนวโน้มที่จะเล่นกีฬาในทศวรรษที่ผ่าน จอห์น พูลแมน ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้เล่นที่สำคัญจนกระทั่ง เรย์ เรียดอน ในทศวรรษ 1960 ผ่านมาถึง สตีฟ เดวิส ในทศวรรษ 1970 สตีเฟน เฮนดรี ในทศวรรษ 1980 ผ่านทศวรรษที่ 1990 เรียร์ดอน ได้ชนะ 6 ครั้ง (1970, 1973–1976 และ 1978) เดวิส ยังมี 6 ครั้ง (1981, 1983, 1984 และ 1987-1989) และเฮนดรี ได้ 7 ครั้ง (1990, 1992-1996 และ 1999) ในเวิลด์



รอนนี่ โอซุลลิแวน

แชมป์แชมเปี้ยนชิพ หนึ่งในที่โดดเด่นในทศวรรษ 2000 ถึงแม้ว่า รอนนี่ โอซุลลิแวน ชนะห้าครั้ง (2001, 2004, 2008, 2012 และ 2013)



มาร์ก วิลเลียมส์

จอห์น ฮิกกินส์ ชนะสี่ครั้ง (1998, 2007, 2009 และ 2011)และมาร์ก วิลเลียมส์ ชนะสองครั้ง (2000 และ 2003)