เรื่องเล่าจากคนในโรงพยาบาลถึงทุกคนที่ท้อแท้กับชีวิตตอนตีสี่ของวันพุธที่แล้ว ฉันเพิ่งงีบหลับไปไม่ถึงชั่วโมง หลังจากต้องให้ยาสลบกับคนไข้มากมายมาทั้งวัน ...เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น "หมอคะ มีคนไข้ถูกแทงจะมาเปิดผ่าตัดด่วนค่ะ"... เสียงนั้นเหมือนลอยมาจากความฝัน ฉันถามอาการคนไข้คร่าวๆ แล้วต้องรีบลุกขึ้นเพราะเท่าที่พยาบาลรายงานนั้นคืออาการ"สาหัส"
...คนไข้ผู้หญิง ตัวเล็กๆบอบบาง ผิวขาว อายุเพียง 21 ปี ถูกเข็นเข้ามาในห้องผ่าตัด เธอถูกใส่ท่อช่วยหายใจเนื่องจากมีอาการช็อคจากเสียเลือดมาก ตัวขาวซีดเหมือนกระดาษ ท้องโป่งตึง ...เธอยังมีสติรับรู้ จึงพยักหน้าให้ฉัน เมื่อฉันบอกกับเธอว่าจะให้ยาสลบเพื่อให้หมอผ่าตัด ...ถ้าไม่คิดมากเกินไป ฉันเห็นทั้งความหวาดกลัวและการวิงวอนขอร้องในแววตาของเธอ
ประวัติคร่าวๆใน OPD card คือ คนไข้ใช้มีดปอกผลไม้แทงที่หน้าท้องตัวเองเมื่อชั่วโมงก่อน เมื่อเพื่อนๆเธอนำตัวส่งโรงพยาบาล เธอก็อยู่ในสภาพช็อคแล้ว ... หมอที่ ER รีบช่วยชีวิต ปั๊มเลือดและน้ำเกลือให้กับเธอ พร้อมปรึกษาศัลยแพทย์ให้ผ่าตัดด่วน... ดูอาการแล้วฉันคิดว่ามีดน่าจะโดนอวัยวะสำคัญ มีตกเลือดในช่องท้องจำนวนมาก
เปิดท้องไปก็เป็นไปตามคาด เลือดสดๆจำนวนหลายลิตรทะลักออกมาจากช่องท้อง ด้วยความที่เธอผอมมาก มีดจึงไปโดนเส้นเลือดใหญ่ Aorta ที่อยู่ติดกับกระดูกสันหลังได้อย่างไม่น่าเชื่อ ....มิน่า คนไข้ถึงได้ช็อคอย่างรวดเร็วด้วยความที่เส้นเลือดนี้มีแรงดันสูงมาก การไหลของเลือดจึงเหมือนก๊อกประปาแตกดีๆนี่เอง ...
ศัลยแพทย์หัวใจและหลอดเลือดได้มาเย็บซ่อมเส้นเลือดให้เธอ ซึ่งก็ทำได้สำเร็จอย่างยากเย็น แต่ก่อนหน้าเธอได้รับเลือดมาเป็นจำนวนมาก รวมทั้งได้เลือดในห้องผ่าตัดอีก รวมๆแล้วได้เลือดไปหลายสิบถุง จึงเกิดปัญหาต่างๆตามมา ทั้งภาวะเลือดเป็นกรด ... เลือดออกไม่หยุดจากภาวะ dilutional thrombocytopenia (เกร็ดเลือดต่ำจากการให้เลือดมาก) ,Disseminated intravascular coagulation (เลือดไม่แข็งตัวจากปฏิกิริยาการให้เลือดจำนวนมาก)
ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงเมื่อได้ยินเสียงเพลงชาติจากวิทยุแว่วมา ดูหน้าตาผู้ร่วมงาน ไม่ว่าจะเป็นหมอผ่าตัด พยาบาล คนงาน ทุกคนก็ดูเหน็ดเหนื่อยพอกัน แต่ละคนก็ทุ่มเทเพื่อจะช่วยชีวิตเธอจนลืมเวลา ... ชีวิตเธอไม่มีค่าในความคิดของตัวเอง แต่มีความหมายสำหรับพวกเราเสมอ...
ฉันยังตามไปดูเธอต่อที่ ICU ทั้งพยายามให้ยาทุกอย่างเพื่อเพิ่มความดันและหยุดเลือดที่ไหล ฉันโทรไปธนาคารเลือดหลายๆรอบ เพื่อขอเลือดมาประทังชีวิตให้เธอ ... เพื่อนๆที่มาเยี่ยมบอกว่าเธอเคยพยายามฆ่าตัวตายเนื่องจากอาการอกหักมาครั้งหนึ่งแต่มีคนห้ามไว้ ...คราวนี้กินเหล้าจนเมาแล้วหลบเข้าห้องน้ำคนเดียว แล้วก็ทำจนสำเร็จ
เนื่องจากเลือดที่ยังไหลไม่หยุด ทำให้ต้องเข้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง แต่ก็ทำได้แค่ยื้อชีวิตไว้ชั่วคราว.. เธอจากไปท่ามกลางความโศกเศร้าของญาติพี่น้องที่เดินทางมาถึงพอดีตอนกำลังปั๊มหัวใจที่ ICU กลางดึกวันนั้นเอง ....
.
.
.
ชีวิตๆหนึ่งซึ่งควรจะรุ่งโรจน์ไปตามวัย ต้องมาดับลงด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอตั้งใจจะตายจริงๆหรือแค่จะประชด ...เสียดายที่เธอไม่อยู่รับรู้หลายๆอย่าง
...เธอจะรู้ไหมนะ ว่าชีวิตเธอมีค่ามากมายในสายตาคนที่ช่วยเหลือชีวิตผู้อื่น...มีคนถามฉันว่า "ในเมื่อเขาจะฆ่าตัวตาย ทำไมไม่ปล่อยเขาไปล่ะ"... ฉันตอบว่า ... ฉันคิดว่าเธอทำด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ฉันยังจะให้โอกาสเธอ และฉันช่วยเธอเพื่อคนที่รักเธอด้วยนั่นเอง
...เธอจะรู้ไหมนะ ว่าคนที่มาคร่ำครวญเสียใจเมื่อเธอจากไป ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้น เขาไม่เคยโผล่มาด้วยซ้ำ ...คนที่เสียใจที่สุด คือแม่ของเธอที่เลี้ยงเธอมาโดยลำพัง ...แม่จนๆที่ส่งเธอเรียนจนจะจบราชภัฎปีสุดท้าย อุตส่าห์เดินทางมาจากต่างจังหวัดหลายร้อยกิโล เพื่อจะมารับศพลูกสาวกลับ...
ถ้าเธอได้รู้แบบนี้ก่อน แล้วเธอจะยังคิดสั้นอยู่หรือเปล่าหนอ....
ที่มา
www.unigang.com
