แจมด้วยคนครับ
ชาวนาจริงๆไม่ได้เดือดร้อนเรื่องข้าวสารแพง แต่เดือดร้อนหนี้สินที่ไปยืม
ตังค์บ้างไปเอาของเขามาก่อน เป็นหนี้ ธกส.ที่เข้ามาช่วยแก้หนี้ ยิ่งแก้ยิ่ง
ติด เหมือนลิงแก้แหยังไงยังงั้น ท้ายที่สุดเช่านาเขาทำ
ผมซื้อข้าวโรงสีเล็กๆในหมู่บ้าน ราคาข้าวสารก็เท่าท้องตลาด ทั้งๆที่เป็นข้าว
จากท้องนาใกล้บ้าน สท้อนให้เห็นว่าชาวบ้านขายตามราคาโรงสีเจ็กที่มีกำไร
ส่วนต่างเป็น100เปอร์ซ็นต์ ดังนั้นตามหมู่บ้านและสหกรณ์ก็กินข้าวไม่ได้ถูก
ตามราคาที่ควรจะเป็น ชาวนาเก็บข้าวไว้กินส่วนหนึ่ง ที่เหลือแบ่งขายและไว้ทำพันธ์
จึงไม่มีใครรับรู้เรื่องข้าวสาร ถึงจะรู้เวลาตัวเองสีข้าวก็ขายเท่าราคาท้องตลาด
เวลาจะขายข้าวเปลือกชาวนาร้องเพราะต้องการเงินไปใช้หนี้ หรือโรงสีร้องแทน
เพราะมีข้าวในมือเยอะอยากให้รัฐบาลซื้อไปเก็บ ตัวเองต้องการระบายข้าวเอากำไร
กลไกเรื่องข้าวมีผู้เกี่ยวข้องหลายระดับสลับซับซ้อน ชาวนาปลูกเองเป็นสมาชิกสหกรณ์
รวมกันสีเอง ก็ยังซื้อข้าวแพงอยู่ดี ไปๆมาๆบางแห่งสหกรณ์ยึดที่ชาวนาเสียเองก็มี
คนที่อาสาเข้ามาช่วยเหลือนานๆไปก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเห็นแก่พวกพ้องแล้วก็กลาย
เป็นพ่อค้าเอาเปรียบเสียเอง จะหาใครเสียสระได้นานแค่ไหน.?
