นับว่าท่านโชคดีเรื่องทำเลที่ดิน มีดินดี มีน้ำดี มีสภาพแวดล้อมดี อากาศดี ไม่ต้องหาหมอบ่อยๆ
เหมือนคนเมือง แต่ท่านต้องรักษาศีลไว้บ้างละเว้น เช่นเลี้ยงสัตว์เพื่อขาย คนซื้อไปฆ่า คนที่จันทบุรีเลี้ยงกุ้ง
หมดเนื้อหมดตัวติดหนี้กันมากมาย เมื่อก่อนมีเงินเก็บสุขสบาย อาชีพทำพลอย เดี๋ยวนี้หน้าดำหลบ
ไปอยู่ตามป่าเขา มันไม่คุ้มจริงๆ เอาชีวิตเขาไปขาย ต้องใช้หนี้เขาไม่ช้าก็เร็ว ผมเพียงอยากเล่าให้
ท่านฟัง บางคนเขาว่าคิดมากพวกสัตว์เกิดมาเป็นอาหาร เราไม่กินคนอื่นก็กิน เราไม่เลี้ยงคนอื่นก็เลี้ยง
ผมว่าต่างกรรมต่างวาระ เทียบกันไม่ได้ถ้าเรามีทางเลือกทำไมต้องเปลียบเทียบ มีคนทำผิดได้ไม่มีใครจับ
อีกคนบอกคนอื่นทำได้ทำไมเราจะทำบ้างไม่ได้ ในเมื่อเรามีทางเลือกเราไม่ทำดีกว่า ผมมาอยู่จันทบุรี
เมื่อต้มยำกุ้งระบาด ได้ที่ติดริมคลองอยู่ใหม่ๆเห็นปลาดุกตัวใหญ่นึกในใจไม่อดแล้วปลาชุมมาก ไปซื้ออาหาร
เม็ดมาหว่านในบ่อข้างบ้าน ปลาในคลองก็เข้ามาอาศัยในบ่อ พอถึงเวลามันก็โผล่ขึ้นมาทวงอาหาร และมันก็
จำได้ เวลาเดินผ่านมันจะขึ้นมาและว่ายน้ำตามไปตามขอบบ่อ ผมให้อาหารมันใกล้ๆ มันถือโอกาสกินในมือเลย
ในที่สุดผมจึงกินมันไม่ลง และตั้งจิตว่าไม่กินปลาบริเวณนี้ รวมทั้งคนอื่นๆในครอบครัวก็ไม่กิน และเราทุกคนก็
อยู่อย่างไม่เดือดร้อน ไม่ลำบาก ไม่มีใครเจ็บป่วย เป็นสิ่งที่พบได้ด้วยตัวเองครับ
ด้วยความเคารพครับ
