หงโต้ว (红豆) หรือ ถั่วแดง ในวัฒนธรรมจีนนั้นเป็นตัวแทนของความรักและความคิดถึง
"ถั่วแดง" เม็ดถั่วแดง (红豆) มีตำนานเล่าว่า นานมาแล้วมีชายหนุ่มคนหนึ่งถูกทางการเกณฑ์ตัวไปทำศึกยังชายแดน ฝ่ายภรรยาทุกๆ วันตั้งแต่เช้าจนพลบค่ำ จะไปนั่งรอคนรักใต้ต้นไม้ใหญ่บนเขา ด้วยความคิดถึงที่มีต่อสามีที่รัก นางนั่งร่ำไห้อยู่ใต้ต้นไม้นั้นทุกวัน จนกระทั่งน้ำตากลายเป็นสายเลือด น้ำตาเลือดหยดเผาะลงบนพื้นดิน ปรากฏเป็นต้นไม้งอกขึ้นมา และเจริญงอกงามเป็นไม้ใหญ่
ชาวจีนยังเรียกเมล็ดถั่วแดงนี้อีกชื่อหนึ่งว่า “เซียงซือหงโต้ว” (ถั่วแดงคะนึงหา)
สันนิษฐานว่าชื่อนี้ได้มาจากกลอนชื่อว่า “เซียงซือ” (คะนึงหา) ของ “หวังเหวย” กวีเลื่องชื่อในสมัยราชวงศ์ถัง โดยใจความตอนหนึ่งของบทกลอนระบุว่า
“ต้นถั่วแดงเติบโต ณ แดนใต้ ใบไม้ผลิมาเยือนแตกก้านกิ่ง หวังท่านเก็บเม็ดถั่วให้มากยิ่ง เพราะมันคือสิ่งแทนความคิดถึง”
(红豆生南国，春来发几枝。 愿君多采撷，此物最相思。)
โดยกลอนบทนี้ หวังเหวย แต่งให้แก่ “หลี่กุยเหนียน” สหายที่พเนจรไปแดนใต้ เพื่อแสดงออกถึงความคิดถึง
ศิลปิน เฟย หว่อง / หวังเฟย (王菲)
还没好好的感受雪花绽放的气候
หาย เหมย ห่าว ห่าว เตอ ก่าน โซ่ว เสี่ยว์ ฮวา จั้น ฟั่ง เตอ ชี่ โฮ่ว
ยังไม่ทันได้สัมผัสฤดูแย้มบานของเกล็ดหิมะ
我们一起颤抖会更明白什么是温柔
หว่อ เหมิน อี้ ฉี่ ช่าน โต่ว ฮุ่ย เกิ้ง หมิง ไป่ เสิน เมอ ซื่อ เวิน โหรว
เราหนาวสั่นไปด้วยกัน จึงยิ่งเข้าใจ ว่าความอบอุ่นคืออะไร
还没跟你牵着手走过荒芜的沙丘
หาย เหมย เกิน หนี่ เชียน เจอะ โส่ว โจ่ว กั้ว ฮวง อู๋ เตอ ซา ชิว
ยังไม่ทันได้จูงมือเธอ เดินข้ามเนินทรายอันเวิ้งว้าง
可能从此以后学会珍惜天长和地久
เข่อ เหนิง ฉง สือ อี่ โฮ่ว เสียว์ ฮุ่ย เจิน ซี เทียน ฉาง เหอ ตี้ จิ่ว
บางทีจากนี้ไป อาจได้รู้ซึ้งถึงการทนุถนอม ตราบชั่วฟ้าดินสลาย
有时候有时候我会相信一切有尽头
โหย่ว สือ โฮ่ว โหย่ว สือ โฮ่ว หว่อ ฮุ่ย เซียง ซิ่น อี๋ เชี่ย โหย่ว จิ้น โถว
บางที บางทีฉันเชื่อว่าทุกสรรพสิ่งต่างมีจุดสิ้นสุด
相聚离开都有时候没有什么会永垂不朽
เซียง จี้ว์ หลี ไค โตว โหย่ว สือ โฮ่ว เหมย โหย่ว เสิน เมอ ฮุ่ย หย่ง ฉุย ปู้ สิ่ว
มีพานพบย่อมมีพรากจาก ไม่มีอันใดเป็นนิรันดร์
可是我有时候宁愿选择留恋不放手
เข่อ ซื่อ หว่อ โหย่ว สือ โฮ่ว นิ่ง ย่วน เสวี่ยน เจ๋อ หลิว เลี่ยน ปู๋ ฟั่ง โส่ว
ทว่าบางครั้งฉันเลือกที่จะยื้อมันไว้อย่างเจ็บปวด
等到风景都看透也许你会陪我看细水长流
เติ่ง เต้า เฟิง จิ่ง โตว คั่น โท่ เหยี่ย สี่ว์ หนี่ ฮุ่ย เผย หว่อ คั่น "ซี่ สุ่ย ฉาง หลิว"
รอวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส บางทีเธออาจพาฉันไปชมลำธารเส้นน้อยแต่ไหลไม่ขาดสาย
( "ซี่ สุ่ย ฉาง หลิว" มักใช้เป็นคำเปรียบเทียบ หมายถึงความรักที่ไม่มากมาย แต่มั่นคงยืนนาน)
还没为你把红豆熬成缠绵的伤口
หาย เหมย เว่ย หนี่ ป่า หง โต้ว อ๋าว เฉิง ฉาน เหมียน เตอ ซาง โข่ว
ยังไม่ทันได้นำ "ถั่วแดง" มาเป็นตัวแทนของบาดแผลแห่งความอาลัย
然后一起分享会更明白相思的哀愁
หราน โฮ่ว อี้ ฉี่ เฟิน เสียง ฮุ่ย เกิ้ง หมิง ไป่ เซียง ซือ เตอ อาย โฉว
จากนั้นค่อยแบ่งปัน เพื่อรับรู้ถึงความรวดร้าวแห่งห้วงคนึงหามากยิ่งขึ้น
还没好好的感受醒着亲吻的温柔
หาย เหมย ห่าว ห่าว เตอ ก่าน โซ่ว สิ่ง เจอะ ชิน เหวิน เตอ เวิน โหรว
ยังไม่ทันได้สัมผัสความอ่อนโยนจากจุมพิตนั้น
可能在我左右你才追求孤独的自由
เข่อ เหนิง ไจ้ หว่อ จั่ว โย่ว หนี่ ไฉ จุย ฉิว กู ตู๋ เตอ จื้อ โหยว
อาจเพราะอยู่เคียงข้างฉัน เธอค่อยต้องการที่จะไขว่คว้าอิสรภาพที่แสนเดียวดายนั้น
有时候有时候我会相信一切有尽头
โหย่ว สือ โฮ่ว โหย่ว สือ โฮ่ว หว่อ ฮุ่ย เซียง ซิ่น อี๋ เชี่ย โหย่ว จิ้น โถว
บางที บางทีฉันเชื่อว่าทุกสรรพสิ่งต่างมีจุดสิ้นสุด
相聚离开都有时候没有什么会永垂不朽
เซียง จี้ว์ หลี ไค โตว โหย่ว สือ โฮ่ว เหมย โหย่ว เสิน เมอ ฮุ่ย หย่ง ฉุย ปู้ สิ่ว
มีพานพบย่อมมีพรากจาก ไม่มีอันใดเป็นนิรันดร์
可是我有时候宁愿选择留恋不放手
เข่อ ซื่อ หว่อ โหย่ว สือ โฮ่ว นิ่ง ย่วน เสวี่ยน เจ๋อ หลิว เลี่ยน ปู๋ ฟั่ง โส่ว
ทว่าบางครั้งฉันเลือกที่จะยื้อมันไว้อย่างเจ็บปวด
等到风景都看透也许你会陪我看细水长流
เติ่ง เต้า เฟิง จิ่ง โตว คั่น โท่ เหยี่ย สี่ว์ หนี่ ฮุ่ย เผย หว่อ คั่น "ซี่ สุ่ย ฉาง หลิว"
รอวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส บางทีเธออาจพาฉันไปชมลำธารเส้นน้อยแต่ไหลไม่ขาดสาย
有时候有时候我会相信一切有尽头
โหย่ว สือ โฮ่ว โหย่ว สือ โฮ่ว หว่อ ฮุ่ย เซียง ซิ่น อี๋ เชี่ย โหย่ว จิ้น โถว
บางที บางทีฉันเชื่อว่าทุกสรรพสิ่งต่างมีจุดสิ้นสุด
相聚离开都有时候没有什么会永垂不朽
เซียง จี้ว์ หลี ไค โตว โหย่ว สือ โฮ่ว เหมย โหย่ว เสิน เมอ ฮุ่ย หย่ง ฉุย ปู้ สิ่ว
มีพานพบย่อมมีพรากจาก ไม่มีอันใดเป็นนิรันดร์
可是我有时候宁愿选择留恋不放手
เข่อ ซื่อ หว่อ โหย่ว สือ โฮ่ว นิ่ง ย่วน เสวี่ยน เจ๋อ หลิว เลี่ยน ปู๋ ฟั่ง โส่ว
ทว่าบางครั้งฉันเลือกที่จะยื้อมันไว้อย่างเจ็บปวด
等到风景都看透也许你会陪我看细水长流
เติ่ง เต้า เฟิง จิ่ง โตว คั่น โท่ เหยี่ย สี่ว์ หนี่ ฮุ่ย เผย หว่อ คั่น "ซี่ สุ่ย ฉาง หลิว"
รอวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส บางทีเธออาจพาฉันไปชมลำธารเส้นน้อยแต่ไหลไม่ขาดสาย
