สมานฉันท์=ความคิดที่เสมอกันและตรงกัน

ปรัชยา สู่การปฏิบัติ แนวคิดของข้าพเจ้า(เป็นความคิดส่วนตัว)

--ข้อสังเกตุนี้เกิดจาก--
--ชุมชนของข้าพเจ้า มีนักการเมืองระดับๆท้องถิ่นที่แบ่งขั่วกันชัด เวลาเลือกตั้งที มักจะเกิดการแย่งชิงแนวร่วม เกิดหัวคะแนน
เกิดความแบ่งแยกทางความคิด ผลที่สุด เกิดการไม่สามัคคี แยกพรรคแยกพวก งานส่วนรวมที่เป็นประโยชน์ของชุมชนเองต่างไม่ให้ความร่วมมือกันและกัน--เพราะต่างเกรงกลัวขั่วที่ตนนับถือ(น่าประหลาดจริงๆ ที่อื่นๆเป็นบ้างหรือเปล่า)
--ข้าพเจ้าเป็นแค่คนอาสาทำงานเพื่อชมชน แต่ก็พลอยจะตกเป็นเครื่องมือของนักการเมืองไปโดยไม่รู้ตัว เข้าใจข้าราชการประจำเป็นอย่างดีแล้วว่าตกอยู่ในสภาพเช่นเดียวกันหรือเปล่า
--บางชุมชน แค่เลือกตั้งประธานชุมชน นามสกุลเดียวกัน ญาติพี่น้องกัน แบ่งกลุ่มลงแข่งขันกัน เสร็จมองหน้ากันไม่ติด ทั้งๆที่อยู่ชุมชนบ้านเดียวกัน อะไรจะเป็นเช่นนี้ เพราะอะไรกัน ทั้งๆที่เงินเดือนก็ไม่มี แค่มีผู้หนุนหลังข้างละฝ่าย
--ข้าพเจ้าได้ ศึกษา หลักธรรมข้อว่า สุขัง สังคัสสะ สามัคคี ***แปลว่า ความสามัคคีของหมู่คณะ ก่อให้เกิดความสุข**
ข้าพเจ้าได้ทำการสังเกตุ วิเคราะห์ สาเหตุที่ ทำให้ คนแตกแยก ของคนไทยเรา ของชุมชน ตลอดจนของครอบครัว เกิดจากความคิดไม่ตรงกัน สร้างขั่ว บวกและ ลบ ขึ้นมาบนเหตุผลความชอบส่วนตัวเอง สร้างสิ่งหยึดเหนี่ยวด้วยเหตุผลแห่งความอ่อนแอทางจิตใจ แต่ไม่ได้เกาะเหนี่ยวหลักการที่ถูกต้อง ทำให้หลักล้มทับทำให้เสียหลัก หลักที่แน่นมั่นคงที่สุดคือหลักธรรมทางศาสนานั้นๆ
พ่อ แม่ อย่าร้างกันเพราะ ใช้เหตุและผล
ผลตามมาก็แตกแยกทาง เพราะต่างมีดี มีเหตุผลดี จริงๆแล้วหากรู้ทันตามเหตุผลก็เป็นเพียงข้ออ้าง เท่านั้น ไม่ใช่ธรรมที่ให้เกิดความปองดอง หากลดเหตุผล ลดความหยึดติด หลงมัวเมาในเหตุผลต่างๆ ที่ทำให้ทะเลาะกันลง มองผลดีๆไปยังสังคม เมตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา บุตรธิดา ที่ได้ร่วมสร้างกันมาด้วยกัน มุ่งตรงไปจุดเดียวกันแล้วไซ้ร ใจจะมีธรรมข้อละอายต่อบาปและเกรงกลัวต่อผลจะเกิดคือ ทำให้ลูกๆต้องลำบาก มีปัญหาทางจิตตามมา 99% เด็กเรียนไม่จบ หนีเรียน ทำผิดกฏหมาย ติดยา มาจากครอบครัวแตกแยกแตกสามัคคี***หนูยากได้ตัวอย่างที่ดีๆจากผู้ใหญ่***เป็นคำตอบของเด็กคนหนึ่งที่สะท้อนจากใจ ในวันเด็กปีนี้**หากผู้ใหญ่ ทำตัวให้สมเป็นพรมของลูกๆ ลูกๆก็จะรับเอาดีสิ่งดีๆ ไม่ต้องใช้วิชาการธรรมสอนเขาเลย เพราะเขาจะเห็นติดตาติดใจไปตลอดนานแสนนาน และเมื่อเขามีแบบอย่างที่ดีๆอยู่ใกล้ตัวที่สุด ก็จะเป็นคนดีของสังคม ของประเทศต่อไป
สรุปง่ายๆ
--อย่ายึดติด เหตุและผล เพราะไม่มีใครชนะใครได้โดยมีเหตุและผล ให้หยึดหลักธรรมข้อว่ารวมกันในทางที่ถูกต้องตามธรรมอันจะไม่ทำให้แตกแยก
--อย่ายึดติด บุคคล เพราะ บางชุมชน มีผู้มีอิทธิพลอยู่ร่วมกันหลายคน หากหยึดติดคนเหล่านั้น คนในชุมชนจะไม่มีความสุข เกิดความหวาดระแวงกันตลอดเวลา
--อย่ายึดติดพรรคการเมือง เพราะอุดมการณ์สวยหรูปานใด สู้ความปองดองของหมูคณะในชุมชนนั้นไม่ได้ ผู้นำชุมชนต้องเป็นกลาง ไม่เป็นสมุนลูกน้องพรรคใดๆ หรือถึงเป็นก็เอาแต่ความดีงามของเขามาใช้ ไม่ควรเอาอำนาจของเขาติดมาปกครองชุมชน
--อย่าหยึดติดพวก ติดภาค ต้องย้ำนึกตลอดว่า ทุกคนก็เป็นคนไทย ไม่ว่าอยู่ภาคไหน เป็นมนุษย์ของชนชาวไทยชาวโลกเช่นกัน ไม่ว่าจะอยู่ประเทศไหน หากยังมีความรู้สึกแบ่งพวกแบ่งภาคแบ่งประเทศ ดูถูกกันและกัน นั่นแหละก็คือการดูถูกคนไทย ชาติไทย บรรพบุรุษไทยของตัวเอง แต่หากไม่นึกว่าตัวเองเป็นคนไทยก็ไม่เป็นไร แต่ตัวเองกำลังดูถูกชนชาวโลก ซึ่งตัวเองก็ด่าว่าตัวเองอยู่ดีเพราะตัวเองก็เป็นชาวโลก กลมๆใบนี้อยู่เช่นกัน

--