ศีล 8 หรือ อุโบสถศีล เป็นการยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นมาอีกขึ้นหนึ่ง จากศีล 5
ทั้งยังเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมาก เป็นการปูพื้นฐานที่มั่นคงของการปฎิบัติธรรมต่อไป
โดยทั่วไป เราจะใช้คำว่าศีล 8 เมื่อสมาทานรักษาในวาระพิเศษหรือรักษาอยู่เป็นประจำ
และจะใช้คำว่า อุโบสถศีล เมื่อสมาทานรักษาในวันพระซึ่งก็ต่างมีข้อต้องรักษาเหมือนกัน
การรักษาศีล 8 มุ่งเน้นในเรื่องที่สำคัญ คือการประพฤติพรหมจรรย์ให้มีความบริสุทธิ์
บริบูรณ์มากยิ่งขึ้น
โดยข้อปฎิบัติของศีลที่เพิ่มขึ้นมาล้วนสนับสนุนไม่ให้กามกำเริบ
ซึ่งเป็นบทฝึกเพื่อลดละตัณหาหรือความอยาก ตามลำดับขึ้นของการพัฒนาระดับจิตใจ
ซึ่งได้พัฒนามาจากการรักษาศีล 5 มามากพอสมควร จนเกิดความเคยชินเป็นปกติวิสัยแล้ว
พร้อมที่จะยกระดับการรักษาศีลให้สูงขึ้น
ดังนั้นการรักษาศีล 8 จึงเป็นตัวช่วยปรับใจให้ละเอียดประณีตสูงขึ้น เพื่อน้อมนำใจ
สู่การประพฤติพรหมจรรย์ ไม่ให้ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องทางเพศ ซึ่งถือว่า
เป็นจริยธรรมที่อยู่เหนือกว่าแนวทางการปฎิบัติโดยทั่วไปของมนุษย์ทั้งหลาย
คือ มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องเยี่ยงพรหม ซึ่งอยู่ในภพภูมิที่ใกล้ความหมดกิเลสใกล้พระนิพพานยิ่งขึ้น
