คุณปีย์ มาลากุล ณ อยุธยา เตือนสติพวกเรา..
อ่านแล้วลองคิดกันดู เราควรจะเดินทางใหนดี??
...................
...................
....
☆ ใครคือเจ้าของประเทศ ☆
#เจ้าของประเทศอย่างเบ็ดเสร็จ
สวัสดี....
ผมเป็นคนรวยติดอันดับของประเทศและโลก ผมรวยมาจาก
ธุรกิจด้านอาหาร
การเกษตรและ
การสื่อสาร
ผมมีเงินและทรัพย์สินหลายแสนล้าน ผมอยู่ใน
ประเทศยากจน
พลเมืองอ่อนแอ
ชักชวน ชักจูง โน้มน้าวได้ง่าย
สินค้าบางตัวยิงโฆษณาไม่กี่ครั้ง พลเมืองต่างแห่กันซื้อหาอย่างล้นหลาม
ผมไม่ได้เป็นแค่เจ้าของธุรกิจแสนล้าน แต่ผมเป็นเจ้าของทุกรัฐบาลด้วย
มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยที่ผมจะเป็นเจ้าของรัฐบาล
☆ ผมให้เงินสนับสนุนทุกพรรคการเมือง พรรคไหนมาเป็นรัฐบาล
ต่างก็รับใช้ผมทั้งนั้น
เศษเงินแสนล้าน ฟาดหัวลงไปสักหมื่นล้าน เป็นเรื่องเล็กน้อยมาก
เพราะผลประโยชน์ที่ผมได้กลับมา มหาศาลกว่า
ผมให้นโยบาย(ที่ผมได้ประโยชน์)แก่พรรคการเมืองทุกพรรค เป็นต้นว่า
● ผมให้ประกันราคาข้าวที่ 15,000 20,000 บาท
ชาวนาดีใจกันมาก นิยมชมชอบพรรคการเมืองมาก
ข้าวราคาหมื่นห้า ปุ๋ยกระสอบหนึ่งของผมปรับราคาขึ้นเป็นพันห้า
ถ้าข้าวราคาสองหมื่นปุ๋ยกระสอบหนึ่งก็สองพัน
ชาวนาอยากให้ข้าวงาม ผลผลิตมาก ยิ่งซื้อปุ๋ยมาก
นี่ยังไม่รวมราคา
ยาฆ่าหญ้า
ฆ่าแมลง
ผมรู้ว่าชาวนาไม่เหลืออะไรหรอกครับ นั่นเป็นเรื่องของชาวนา,
รัฐบาลซื้อข้าวในราคาประกันมากองไว้ ข้าวเน่าข้าวเสีย
โกงกันอย่างไรแล้วแต่รัฐบาล ไม่ใช่เรื่องของผม
● ผมเป็นคนเสนอให้จ่ายค่าแรงงานวันละ 300 บาท
กรรมกรได้รับค่าแรงแล้วเอาไปไหน?
พวกเขาซื้อสินค้าของผมสิครับ ไม่ว่าจะเป็นร้านสะดวกซื้อหรือในห้าง
กรรมกรไม่เหลืออะไรหรอกครับ นั่นเป็นเรื่องของกรรมกร
ส่วนผมสิได้เป็นกอบเป็นกำ
● เรื่องยางพารานั่น ผมนี่แหละตัวการใหญ่
สนับสนุน
โฆษณาให้ปลูก
ราคายางเป็นยังไงผมไม่สน แต่ผมได้ขายปุ๋ยและยา
● ผมเป็นคนเสนอรัฐบาลและสนับสนุนให้
ชาวไร่
ชาวนา
ชาวสวน
มีบัตรเครดิต ชาวบ้านตื่นเต้นดีใจกันใหญ่
เสียงแซ่ซ้องยกย่องรัฐบาลว่า สุดยอด ผมยิ้มกริ่มสิครับ
บัตรเครดิตเหล่านั้นก็ไปรูดเอา
ปุ๋ยเคมี
ยาเคมี
พันธุ์พืช
ของผมทั้งนั้น เงินทุกบาททุกสตางค์เป็นของผมทั้งนั้น
● ผมสนับสนุนการสร้างเขื่อน
เพราะเมื่อสร้างเสร็จแล้วจะมีคนเลี้ยงปลาให้ผม
ไม่ว่าจะเป็น
ปลานิล
ปลาทับทิม
ปลาเนื้ออ่อน ฯลฯ
พวกเกษตรกร
ซื้อพันธุ์ปลาจากผม
ซื้อหัวอาหารจากผม
ซื้อยาจากผม
ล้วนแต่เป็นเงินทั้งนั้นครับ ที่สำคัญ
ได้ใช้เขื่อนฟรีอีกด้วย
เกษตรกรและทรัพยากรธรรมชาติจะเป็นอย่างไร ช่างหัวมัน
เงินผมขนาดนี้ ผมไปซื้อประเทศใหม่อยู่ได้
เมื่อผมเป็นเจ้าของรัฐบาล ผมจะทำอะไรก็ได้
การตัดต่อพันธุกรรมพืช,
การตัดต่อพันธุกรรมสัตว์,
การทำลายป่าเพื่อปลูกพืช,
การใช้สารเร่งการเจริญเติบโตในพืชและสัตว์,
การใช้สารเร่งเนื้อแดง,
การละเมิดกฎหมาย ฯลฯ
ผมทำได้ทั้งนั้น รัฐบาลอย่างบังอาจมาเหิมเกริมกับผม
เมื่อคนในประเทศแตกแยกกัน ผมดีใจมาก
เงินที่ผมให้พรรคการเมืองส่งไปถึงแกนนำฝ่ายต่างๆ อีกด้วย
มันเป็นเศษเงินเล็กๆ น้อยๆ เหมือนถอนขนหน้าแข้งไม่กี่เส้น
ทุกวันนี้ ผมมีความสุขมากที่ได้เป็นเจ้าของประเทศอย่างเบ็ดเสร็จ
ผมมีทาสยุคใหม่ที่ซื่อสัตย์ พวกเขาไม่มีทางหือกับผมได้เลย
ถึงจะปล่อยให้พวกเขาไปทำมาหากินเองแบบพอเพียง
เขาก็ไม่ไปหรอกครับ เพราะเขาได้รับใช้ผมทั้ง
ชีวิตและ
จิตวิญญาณแล้ว
...................
.............
ขอขอบคุณ : คุณปีย์ มาลากุล ณ อยุธยา 20 มิ.ย. 60.
.......อ่านแล้วนึกภาพออกไหมว่าเขาคือใคร?
