พระวิษณุกรรม เป็นสิ่งบ่งบอกถึงสัญลักษณ์แห่งสถาบันการศึกษาด้านวิชาชีพ นักศึกษาด้านวิชาชีพต่างก็ยกย่องนับถือองค์พระวิษณุกรรมในฐานะเทพ ผู้เป็นบิดาในเชิงช่าง 
ประวัติ พระวิษณุกรรม ประวัติพระวิษณุกรรมไม่แน่ชัดนักตำนานหนึ่งว่าเป็นโอรสของ"ภูวน"อีกตำนานหนึ่งว่าเป็นโอรสของ"ประภาส" ซึ่งเป็นหนึ่งในคณะวสุเทพบริวารของพระอินทร์วสุเทพนี้มี๘องค์คือธร(ดิน)อาป(น้ำ)อนิล(ลม)อนล(ไฟ)โสม(เดือน)ธรุระ
(ดาวเหนือ) ปรัตยุษ(รุ่ง) และประภาส(แสงสว่าง)
เรื่องราวของพระวิษณุกรรมมักจะเกี่ยวข้องกับพระอินทร์อยู่เสมอด้วยพระวิษณุกรรมเป็นเทพบริวารฝ่ายช่างของ
พระอินทร์ดังปรากฏในคัมภีร์อรรถกถาธรรมบทว่าเมื่ออดีตภพพระอินทร์เกิดเป็นมนุษย์มีนามว่า"มาฆมาณพ"อาศัยอยู่ที่
ตำบลจุลคามแคว้นมคธมาฆมาณพได้ดำเนินชีวิตไปในทางบุญกุศลตลอดเริ่มด้วยการแผ้วถางทางเดินซึ่งในขณะที่สร้าง
ได้มีบุรุษมาไต่ถามถึงความประสงค์เรื่อยๆ มาฆมาณพ ตอบว่าสร้างทางไปสวรรค์บุรุษนั้นๆ ก็มาร่วมด้วยจนมีจำนวนได้
๓๓คนต่อมาบุรุษทั้ง๓๓คนนั้นได้พากันไปสร้างศาลาที่ทางใหญ่สี่แพร่ง ด้วยความมุ่งหมายเพื่อสร้างทางไปสวรรค์ต่อ
ไป ในการสร้างศาลานี้มาฆมาณพพร้อมด้วยบุรุษทั้ง๓๓คนได้ไปเชิญนายช่างไม้ที่มีความสามารถผู้หนึ่งมาเป็นนายงาน
นายช่างไม้ผู้นี้ได้แสดงความสามารถเป็นที่ประจักษ์ในที่สุดศาลานั้นก็สำเร็จลุล่วงเป็นประโยชน์แก่ผู้สัญจรไปมาด้วยการ
กระทำของมาฆมาณพซึ่งเป็นผู้กำกับการนายช่างไม้เป็นนายก่อสร้างและบุรุษทั้ง ๓๓ คนเป็นคนงาน ด้วยอานิสงส์ของกุศลดังกล่าวเมื่อ
มาฆมาณพและเหล่าบุรุษทั้งหลายถึงแก่กรรมก็ได้ไปบังเกิดเป็นเทพยาดาในสรวงสวรรค์ทั้งหมด
มาฆมานพไปเกิดเป็นสมเด็จอมรินทราชาธิราช(พระอินทร์)แห่งดาวดึงส์ภิภพเป็นใหญ่กว่าเทพยดาในสองชั้นฟ้า
นายช่างไม้ไปเกิดเป็นพระวิษณุกรรมนายช่างศิลปะแห่งเทวโลกรับใช้องค์สมเด็จ บุรุษทั้ง ๓๓ คนนั้นก็บังเกิดเป็นเทพยดาองค์อื่นๆ ตามลำดับ
พระวิษณุกรรมมีหน้าที่คอยรับใช้พระอินทร์ เมื่อพระอินทร์ใคร่จะสร้างเทวาลัย สถานที่หรือสิ่งหนึ่งสิ่งใดก็มีหน้าที่รับภาระสนองจัดสร้าง
ลักษณะของพระวิษณุกรรมจะมีกายสีเขียวมีพระโลหิตเป็นสีเลือดหมูโพกพระเศียรด้วยผ้าขาวทรงจำศีลและถือหาง
นกยูงเป็นเครื่องมือเพื่อโบกปัดกวาดสิ่งที่ก่อสร้างขึ้นอย่างไรก็ตามมักพบรูปปั้นรูปหล่อหรือรูปเขียนของพระองค์ทรงถือผึ่งด้วยพระหัตถ์ขวา
และทรงถือดิ่งด้วยพระหัตถ์ซ้ายนั้นคงเป็นการเปลี่ยนแปลงเพื่อแสดงให้มีความหมายตรงกับหน้าที่ของพระองค์ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือว่าเป็น
บรมครู แห่งศิลปะการช่างเพราะผึ่งกับดิ่งนั้นเป็นเครื่องมือของช่างไม้ หรือคงเพื่อต้องการให้ตรงกับกำเนิดเดิมของพระวิษณุกรรมซึ่งเป็น
นายช่างไม้สร้างศาลาดังกล่าวแล้วก็เป็นได้
พระวิษณุกรรม เป็นสิ่งบ่งบอกถึงสัญลักษณ์แห่งสถาบันการศึกษาด้านวิชาชีพ นักศึกษาด้านวิชาชีพต่างก็ยกย่องนับถือองค์พระวิษณุกรรมในฐานะเทพ ผู้เป็นบิดาในเชิงช่าง
คำว่า "วิษณุ" หมายถึง พระนารายณ์หรือภาคหนึ่งของพระองค์ มีชื่อเรียกได้หลายชื่อด้วยกัน เช่น
พระวิษณุกรรม วิสสุกรรม เวชสุกรรม เพชฉลูกรรม ตามความเชื่อในลัทธิพราหมณ์จะนับถือพระวิษณุกรรมว่า
เป็นเทพผู้มีความรู้ ความสามารถในเชิงช่างฝีมือทุกประเภทเราจะพบว่าวรรณคดีหลายเรื่อง กล่าวถึงความ
สามารถด้านนี้ของพระองค์ เช่น ในมหาเวชสันดรชาดก กล่าวถึงความสามารถด้านนี้ของพระองค์ เมื่อพระเวชสันดรได้พาพระนางมัทรีและสองกุมารมาถึงเขาวงกตนั้น พระวิษณุกรรมได้สร้างอาศรมถวายเพื่อใช้เป็นที่พักบำเพ็ญศีล
ภาวนา
ในสถาบันการศึกษาที่สอนวิชาช่างทุกแห่งจะพบว่า มีรูปปั้นของพระวิษณุกรรมไว้บูชาตามความเชื่อของ
ลัทธิพราหมณ์เคียงคู่กับพระพุทธรูปของชาวพุทธเสมอมา แต่จะมีท่าทางที่ต่างกันอยู่ 2 ท่า คือท่านั่งจะเป็นรูปองค์
พระวิษณุประทับนั่งบนแท่น มือขวาถือดอกบัวหรือลูกดิ่ง ส่วนท่ายืนมือขวาถือไม้เมตรหรือไม้วา มือซ้ายถือลูกดิ่ง
และไม้ฉาก ท่านคงสงสัยถึงที่มาขององค์พระวิษณุกรรมทั้ง 2 ท่านี้ ก็พอขยายความได้ว่า หากสถาบันใดเปิดสอน
วิชาชีพช่างก่อสร้าง ก็มักอยู่ในท่ายืนมือถือลูกดิ่งและไม้เมตรหรือไม้วาอันเป็นเครื่องมือของช่างก่อสร้างมาแต่สมัย
โบราณซึ่งช่างทั้งหลายทราบดีว่าเป็นเครื่องมือสำหรับวัดระยะ วัดความเที่ยงตรง
แต่สิ่งที่นอกเหนือไปจากนั้นยังแฝงไปด้วยปรัชญาในการดำเนินชีวิต คือความแม่นยำ เที่ยงตรง ไม่เอนเอียงในทางปฏิบัติ ซึ่งเป็นที่มาของช่างที่ดี คือความมีคุณธรรมประจำใจ หากเปิดสอนวิชาชีพสาขาอื่นๆ ที่ไม่ใช่ช่างก่อสร้างอยู่ด้วย ก็มักจะใช้ท่านั่ง เข้าใจว่าผู้สร้างคงจะชี้ให้เห็นเด่นชัดถึงสถาบันผู้ผลิตช่างก่อสร้าง อันเป็นช่างเก่าแก่มีมาแต่ก่อนแล้ว
บทบูชาพระวิษณุกรรมโอม คุรุ เทวา นะมามิ วิษณุกรรม กันเจวะ อาจาริยัง เทวา มหาปัญโย นิมิตตัง ศิลปนามัง โยธามิเศษตัง ปฏิกรรมนานัง ภะวันตุโน อาคัจฉายะ อาคัจฉาหิ เอหิ นะมะมามา วันทามิ
http://building.nawamin.ac.th/history%20God.htm
