มีลาฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ด้วยกัน ทุกวันพวกมันจะออกไปหากินหญ้าตามชายป่าและทุ่งหญ้าอย่างสบายใจ แต่โดยธรรมชาติของฝูงลานั้น มักจะมีการอพยพไปในที่ต่าง ๆ เสมอ เมื่อเห็นว่าหญ้าที่เป็นอาหารของตนกำลังจะหมดไป
อยู่มาปีหนึ่ง ฝูงลาได้ตกลงกันว่าจะย้ายถิ่นใหม่ ทั้งหมดจึงพากันเดินทางไปยังอีกที่แห่งหนึ่งซึ่งมีภูมิประเทศที่อากาศหนาวมาก และมีฝนตกโปรยปราย โดยหวังว่าที่แห่งใหม่นี้จะมีหญ้าอ่อนให้พวกตนกินได้อย่างไม่ต้องกังวล
เมื่ออพยพมาอยู่ใหม่ ๆ ลาทุกตัวต่างก็มีความสุขกันถ้วนหน้า เพราะที่แห่งใหม่อุดมไปด้วยหญ้ามากมายเพียงพอต่อลาทุกตัว พอกินอิ่มก็พากันนอนพักผ่อนอย่างสบายใจ บ้างก็ถ่ายมูลไว้ในบริเวณนั้น โดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีลาตัวใดมาติเตียน
ครั้นเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง ก็มีลาหนุ่มตัวหนึ่งคิดแตกต่างออกไปจากเพื่อน ๆ คือมันคิดว่าสถานที่ที่พวกมันอยู่อาศัยนี้ น่าจะมีการแบ่งเขตแดนสำหรับเป็นที่หากินของลาแต่ละตัว จึงได้เรียกลาที่มีอยู่มาประชุมกัน เพื่อแบ่งที่ทำกินของแต่ละตัวให้ชัดเจน
เมื่อบรรดาลามาประชุมกัน และรับรู้ความคิดของลาที่คิดไม่เหมือนลาตัวอื่น ความคิดของฝูงลาก็เริ่มแตกแยกกันออกไปในทันที พวกหนึ่งไม่เห็นด้วยที่มีการแบ่งที่กันอยู่เช่นนี้ เพราะพวกเขามองว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของอันตรายที่จะเกิดขึ้นแก่พวกพ้องที่เป็นลาด้วยกันในอนาคต
แต่อีกพวกหนึ่งกลับเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี ไม่เห็นว่าจะเสียหายตรงไหน หนำซ้ำจะทำให้ลาแต่ละตัวมีทีหากินอย่างสะดวกสบาย โดยไม่ต้องระแวงว่าจะมีใครมาแย่งหญ้าไปจากพื้นที่ของตน อีกพวกจึงสนับสนุนให้มีการแบ่งพื้นที่อย่างสุดกำลัง
เมื่อการประชุมถูกลงมติ และลาส่วนมากเห็นว่าการแบ่งที่ทำกินเป็นสิ่งที่ควรทำ บรรดาลาที่ไม่เห็นด้วยจึงพากันอพยพไปอยู่ที่อื่น ซึ่งไม่ต้องมีการแบ่งเขตในการหากิน คงเหลือไว้แต่พวกที่เห็นว่าการแบ่งเขตเป็นสิ่งที่ดี
บรรดาลาที่เห็นพ้องกับความคิดของลาหนุ่ม ซึ่งเห็นว่าการแบ่งเขตหากินเป็นสิ่งที่ควรทำ ได้พากันแบ่งพื้นที่ด้วยการถ่ายมูลของตนเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ และมีกติการ่วมกันว่าห้ามไม่ให้มีการล่วงเกินที่ของลาตัวอื่น หากฝ่าฝืนถือว่าเป็นการผิดกฏ
หลังจากแบ่งเขตในการหากินเรียบร้อยแล้ว ใหม่ ๆ ลาทุกตัวก็รู้สึกยินดีที่ชีวิตมีความเป็นส่วนตัว มีอิสระที่จะกิน นอน หรือถ่ายมูลได้อย่างสบายใจ โดยไม่ต้องเกรงใจลาตัวอื่น เวลาจะถ่ายมูลครั้งใด ลาแต่ละตัวก็จะถ่ายตามเส้นที่แบ่งกั้นเขตแดนไว้ เพื่อให้ตัวอื่นรู้ว่านี่คืออาณาจักรของตน
เมื่อกาลเวลาผ่านไปนานเข้า ลาทุกตัวที่เคยหันหน้าคุยกันก็เริ่มห่างเหินกันเรื่อย ๆ แต่ละตัวไม่รู้สึกสนใจไยดีที่จะเป็นห่วงเพื่อน ๆ เหมือนอย่างที่เคยเป็นมา พวกมันเริ่มรู้สึกชินชาที่จะอยู่กับการแบ่งเขต และไม่คิดที่จะย้ายไปที่แห่งใหม่อีกเลย เพราะพวกมันคิดว่าที่แห่งนี้แหละให้อิสรภาพที่แท้จริง
ทว่าทุกอย่างย่อมมีวันเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เมื่อฤดูหนาวย่างกรายเข้ามา หญ้าที่เคยเขียวชอุ่มและเป็นอาหารอันโอชะของลาก็เริ่มเหี่ยวแห้งลงและตายไปในที่สุด พื้นทุ่งหญ้าถูกปกคลุมด้วยอากาศที่หนาวเหน็บ พร้อมกับมีฝนโปรยปรายมาเป็นระยะ ส่งผลให้อากาศที่หนาวอยู่แล้วเพิ่มความหนาวมากกว่าเดิม
ฝ่ายลาแต่ละตัวที่วันนี้ต่างก็แตกแยกกันทางความคิดแล้ว แม้จะรู้สึกว่าอยากปรึกษากับเพื่อน ๆ ที่อยู่ใกล้ตน ทว่าพอมองเห็นมูลที่ตนเองถ่ายเพื่อแบ่งเขตไว้ และคิดว่าจะเสียศักดิ์ศรี หากตนเองเอ่ยปากคุยกับเพื่อนก่อน ก็ไม่กล้าที่จะพูดคุยเพื่อหาทางออกในเรื่องหญ้าที่เริ่มหมด และอากาศที่หนาวเหน็บ
...ในที่สุด ลาทุกตัวก็ได้แต่นอนอยู่ในพื้นที่ของตน พร้อมกับเผชิญความหนาวเย็นของอากาศ และความหิวโหยที่เข้ามาเยือนทุกวัน จึงเป็นเหตุให้ลาที่มีอยู่ในกลุ่มเริ่มตายลงทีละตัว ๆ เพราะความหนาวและความหิวเข้ามาเล่นงาน..
เรียบเรียงจาก
http://www.1009seo.com
