เล่าขานจากวิญญาณ 1

[mr.ton003]

ช่วงนี้ มาเอาปะสบกานหยองก่อนนร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เพิ่งรู่ว่าวิญญาณมีจริง เป็นเรื่องแรก

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ.2534 ตอนนั้นผมได้มีโอกาสบวชเพื่อทดแทนคุณบิดา-มารดา เมื่อบวชแล้วได้มาอยู่ปฏิบัติธรรมที่วัดป่าอุดมพัฒนา จ.สกลนคร ที่วัดจะมีการสอนสวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม ตลอดการเข้าพรรษา ผมเองก็ได้ปฎิบัติตามทุกอย่าง เรื่องมาอยู่ว่าหลังจากทำวัตรสวดมนต์เรส็จ

ผมได้มาเดินจงกรมอยู่คนเดียวจนถึงเวลาประมาณ 22.00น.ส่วนใหญพระที่วัดจะจำวัดกันหมดแล้ว มีแต่ผมที่ยังเดินจงกรมอยู่ วัดนี้เป็นวัดป่าจะอยู่ห่างจากหมู่บ้านพอสมควร และเป็นป่าวัดจะติดกับป่าช้า และภูเขา เวลานั้นผมยังเดินจงกรมกลับไป-มา อยู่ๆก็มีลมพัดอย่างแรงหวูหนึ่ง แล้วสักครู่ได้ยินเสียงหมาหอนมาจากทางภูเขา แล้วก็หอนรับกันเข้ามาในหมู่บ้าน

สักพักหมาในวัดก็หอนรับกันทั้งวัด ตอนนั้นก็มีความรู้สึกแปลกๆๆบวกกับตกใจเล็กน้อยเพราะยังไม่เคยเจอแต่แล้ว เมื่อหันตัวกลับจากปลายทางจงกรมจะเดินกลับมาต้นทาง สายตาก็มองไปที่ต้นไม้ที่อยู่ข้างทางห่าง


ประมาณ 5 เมตร ก็เห็นมีคนยืนอยู่ แต่สิ่งที่ทำให้ตกใจคือคนนั้นเป็นผู้หญิงที่รู้เพราะใส่ผ้าถุ่ง

เสื้อเมื่อชาวบ้านใส่ แต่ไม่มีหัวครับ ผมถึงกับหยุดเดินก้าวขาไม่ออกเลย ตอนนั้นยังตั้งสติไม่ได้ทำอะไรไม่ถูกอยูพักใหญ่ๆๆ เวลาไม่รู้ว่านานเท่าไร ผมลองขยี้ตาแล้วดูอีกก็ยังเห็นหมือนเดิม แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากยืนอยู่เฉยๆ ผมจึงได้สติเดินไปยิบแก้วนำมาอุทิดบุญกุศลที่ได้บวชและได้ปฎิบัติธรรมให้เขา

เมื่อผมกรวดน้ำเสร็จหันกลับไปมองที่เดินก็ไมเห็นอีกแล้วจึงคิดว่าเขามาขอส่วนบุญหรืออาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรก็ได้ ตอนนั้นมีความรู้สึกว่ากลัวอย่างมากแต่ก็ยังมีสติพอที่จะทำให้ไม่วิ่ง ถ้าวิ่งก็ไม่รู้ว่าวันนั้ผมจะเป็นอะไรไปบ้างหรือเปล่า พอตอนเช้าหลังจากฉันอาหารเสร็จ ก็เข้าไปพบกับท่านอาจารณ์ ท่านบอกว่าเขามาของส่วนบุญด้วยครับ......เรื่องผมก็มีครั้งนี้ป็นครั้งแรกครับ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ครับสาธุ