หลวงปู่อ่ำพบพระศรีอาริยเมตไตรย

สมัยครั้งแรกที่เจอหลวงปู่เจ้าคุณพระราชกวี วัดโสมนัส หรือ หลวงปู่อ่ำ อาตมาไปเคาะประตูกุฏิ ท่านโผล่ออกมาถึงก็ถามว่า " เป็นอย่างไรเพื่อน..จำกันได้ไหม ?"
พระโพธิสัตว์ท่านจะถือว่าทุกคนที่ปรารถนาพระโพธิญาณเป็นเพื่อนกันหมด ก็เลยกราบเรียนท่านไปว่า " ผมจำหลวงปู่ไม่ได้หรอกครับ แต่ว่าหลวงปู่ต้องจำผมได้แน่เลย" ...(หัวเราะ)...

นั่น..เอาเปรียบคนแก่ หลวงปู่อ่ำเองตอนแรกท่านก็ไม่ทราบว่าท่านปรารถนาพระโพธิญาณ ท่านเป็นนิยตโพธิสัตว์ เพราะท่านเคยเกิดเป็นช้างปาลิไลยกะ จะตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์สุดท้ายของภัทรกัปป์หน้า

ท่านบอกว่า เรียนบาลีไปถึงตอนที่ช้างปาลิไลยกะออกมาส่งพระพุทธเจ้า ๆ ตรัสว่า "ปาลิไลยกะ ตรงนี้เป็นเขตแดนของมนุษย์แล้ว เธออย่าตามตถาคตไปเลย อันตรายจะเกิดขึ้นกับเธอ ขอให้กลับไปเถอะ" ช้างปาลิไลยกะเสียใจจนอกแตกตาย สมัยนี้คงประเภทหัวใจสลาย ท่านบอกว่าอ่านมาถึงตรงนี้ทีไรร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลทุกทีเลย ไม่รู้ว่าทำไมต้องร้อง

เมื่อถึงเวลาที่ท่านจะรู้ ก็รู้เอาง่าย ๆ ตอนเย็นท่านกำลังนั่งอยู่บนม้าหินอ่อนสบาย ๆ มองตะวันตกดินอยู่ มองเพลิน ๆ ท่านบอกว่าอยู่ ๆ มีอีกคนหนึ่งหลุดออกจากตัวเดินขึ้นฟ้าไปเลย คือ จิตท่านเป็นสมาธิโดยไม่รู้ตัวเพราะกำลังมองดูตะวันอยู่ กายในก็หลุดออกไปเลย

พอขึ้นไปข้างบนก็เห็นดอกบัวดอกหนึ่งใหญ่โตมโหฬาร ก้านบัวใหญ่กว่าเสาอีก ท่านว่าอย่างนั้น อยู่สูงลิบเลย เห็นว่ามีสารพัดสี แล้วดอกบัวก็ลดลงมา ๆ เห็นพระโพธิสัตว์นั่งอยู่ข้างบนนั้น

ท่านถามว่า "จำได้ไหม ?"
หลวงปู่ก็ตอบว่า "จำไม่ได้ว่าท่านเป็นใคร"
ท่านก็บอกว่าท่านคือ "พระศรีอาริยเมตไตรย"

หลังจากนั้นท่านก็เล่าให้หลวงปู่ฟังว่า หลวงปู่เคยตั้งความปรารถนาในสมัยนั้น ๆ อย่างไร

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔