1.คนไข้ที่ถูกส่งตัวไปรักษาในโรงพยาบาล รักษาแค่ไม่กี่เดือนก็ตาย
คุณคิดว่าเป็นการรักษาให้หายหรือรักษาให้ตาย?
2.เป็นเบาหวานระยะแรก กินยารักษามา 10 ปี
กลายเป็นเบาหวานระยะสุดท้าย คุณอดทนรักษามาได้ตั้ง 10 ปี
คุณคิดว่านี่คือการรักษาให้ดีขึ้น หรือแย่ลง?
3.คุณหมอเป็นโรคความดันมา 10 ปี รักษาตัวเองไม่หาย
แต่สามารถจ่ายยาให้กับคนไข้โรคความดันได้
คุณหมอเป็นโรคเบาหวานมา 5 ปี โรคเก๊าท์ 8 ปี
แต่ต้องมารักษาคนไข้ที่พึ่งเริ่มเป็นระยะแรก
คุณว่ามันตลกมั้ย?
4.โรงพยาบาลยิ่งสร้างตึกสูง ยิ่งสร้างตึกใหญ่แค่ไหน
คนไข้ก็ยิ่งเยอะขึ้นไปมากเท่านั้น
ถ้าคุณหมอรักษาคนไข้ได้จริง
คนไข้ก็ควรที่จะน้อยลงไปไม่ใช่หรอ?
5.คนไข้เป็นมะเร็ง หลังจากผ่าตัด ทำคีโมได้ 2-3 เดือนก็เสียชีวิต
เงินที่รักษาก็หมดสิ้นไป ถ้าไม่เข้าโรงพยาบาล อาจจะอยู่ได้อีก 2 ปี
หรืออาจจะนานกว่านั้น
นี่คือความสำเร็จหรือความล้มเหลว
ของวงการทางการแพทย์กันแน่?
6.บุคคลประเภทไหนบ้างที่ควรไปโรงพยาบาล?
คนไข้ฉุกเฉิน? แขนขาหัก? คนท้องใกล้คลอด?
คุณเป็นบุคคลประเภทนี้หรือเปล่า?
ถ้าไม่ใช่ เราก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล
เพียงแค่เรารู้จักทำจิตใจให้สบาย
หมั่นออกกำลังกาย
กินอาหารที่มีประโยชน์
ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิต
โรงพยาบาลก็ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นเลย ว่ามั้ย?
สรุป
คนเราเลือกที่จะปล่อยให้ความคิดครอบงำตัวเราไว้ เช่น
-ไม่สบายก็กินยา
-ไม่หายก็หาหมอ
-ไม่ไหวก็แอดมิด
-ยอมเลือกที่จะขายบ้าน ขายรถ
-ยืมเงินมาเพื่อรักษาโรคจนตัวตาย
ทั้งๆที่เราเลือกที่จะดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีได้
ด้วยสองมือของเรา เหมือนกับคำพูดที่ว่า
"กุญแจที่นำไปสู่การมีสุขภาพที่ดีและมีอายุยืนยาว เริ่มต้นได้ด้วยสองมือของตัวเราเอง"
เราต้องรู้จักเรียนรู้วิธีปฏิบัติตนอย่างไรเพื่อให้มีสุขภาพที่ดี
หมั่นออกกำลังกาย
ควบคุมอาหาร
พักผ่อนให้เพียงพอ
นี่คือพื้นฐานของการมีสุขภาพที่ดี
ถ้าหากเรามีสุขภาพร่างกายที่อ่อนแอ
เราก็ต้องรู้จักดูแลร่างกาย ไม่ใช่รอให้ป่วย แล้วค่อยไปโรงพยาบาล
คนเรามักจะติดนิสัยและความเคยชินว่า
ถ้าไม่สบายก็กินยา หาหมอ หรือแอดมิด นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน.
