|
หัวข้อ: ที่นี่ใครใหญ่ เริ่มหัวข้อโดย: yellowbird ที่ กรกฎาคม 31, 2012, 09:24:42 am ตอนที่พระเจ้าสร้างมนุษย์ขึ้นมาใหม่ๆ อวัยวะต่างๆ
ในร่างกายก็ทะเลาะกันว่า ใครควรจะเป็นหัวหน้า สมองก็บอกว่า ?ฉันควรจะเป็นหัวหน้า เพราะฉันคิดและตัดสินใจต่างๆนานา? เท้าก็เถียงและบอกว่า ?ฉันต่างหากที่ควรเป็นหัวหน้า เพราะฉันเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด และต้องพาพวกแกทั้งหลายเคลื่อนไปยังจุดหมาย? มือก็สวนขึ้นมาทันที ?ฉันต่างหากที่ควรเป็นหัวหน้า เพราะฉันทำงานหาเงิน มาทำให้พวกแกทั้งหลาย มีชีวิตอยู่ได้? แล้วทั้งอวัยวะทั้งร่างกายก็ต่างยกเหตุผลที่ว่าตัวเองควรเป็นหัวหน้า จนมาถึง ?ตูด? ยังไม่ทันจะเอ่ยเหตุผลของตัวเอง ทุกอวัยวะก็ขำกลิ้งแล้วพร้อมใจบอกว่า ?ไม่มีทาง พวกเราไม่มีวันให้ตูดเป็นหัวหน้าแน่นอน? เมื่อเป็นดังนั้น ตูดก็สไตร์ค ไม่ยอมทำงาน เพียงไม่นาน อวัยวะต่างๆ ก็ปั่นป่วนไปหมด สมองที่ว่าแน่ๆ ถึงกับสลบเหมือด จนในที่สุดต้องยอมให้ตูดเป็นหัวหน้า จากนั้น ทุกอวัยวะก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป ในขณะที่หัวหน้า ก็มีหน้าที่นั่งเฉย แล้วก็ปล่อยขี้ออกมา ดังนั้น คุณไม่ต้องคิดว่าจะให้คนที่มีสมองเป็นหัวหน้า เพราะมันเป็นหน้าที่ของ ?ตูด? เท่านั้น หัวข้อ: หัวหน้า(บางคน) ทำอะไรก็ถูก เริ่มหัวข้อโดย: yellowbird ที่ กรกฎาคม 31, 2012, 09:27:53 am เมื่อฉันยังไม่เริ่มทำงาน ฉันคือคนเกียจคร้าน
เมื่อนายยังไม่เริ่มทำงาน เขามีธุระ เมื่องานของฉันต้องใช้เวลา ฉันกลายเป็นคนเฉื่อยชา เมื่อเจ้านายทำงานช้า เขาเป็นผู้ละเอียดรอบคอบ เมื่อฉันทำงานที่ไม่ได้รับคำสั่ง ฉันก้าวก่ายเกินหน้าที่ เมื่อเจ้านายทำบ้าง มันกลายเป็นความริเริ่ม เมื่อฉันยืนหยัดคัดค้าน ฉันกลายเป็นไอ้งั่ง เมื่อเจ้านายเถียง เขากำลังเป็นผู้เข้มแข็ง เมื่อฉันไม่ระวังมารยาท ฉันคือคนหยาบคาย เมื่อเจ้านายไร้มารยาท มันคือบุคลิกของเขา เมื่อฉันเอาใจผู้ใหญ่ ฉันกลายเป็นคนตลกบริโภค เมื่อเจ้านายเลียผู้ใหญ่ นั่นคือการมีมนุษยสัมพันธ์ เมื่อฉันทำงานก้าวหน้า มักถูกเตือนว่าล้ำเส้น เมื่อเจ้านายทำงานเอาหน้า ถือว่าเป็นความพากเพียร เมื่อฉันทำงานพลาด ฉันคือคนสะเพร่า เมื่อเจ้านายทำผิด เขาถือเป็นประสบการณ์ เมื่อฉันลืมทำบางสิ่ง ฉันเป็นผู้ละทิ้งหน้าที่ เมื่อเจ้านายเผลอเรอ ต้องทำใจว่าเขามีงานล้นมือ |