หลักการดูพระเครื่อง

1การดูพระเครื่องมีข้อประติบัติคือ
1. การใช้กล้องส่องพระ
1.1วิธีการให้เอากล้องจ่อไว้ที่ตาเราแล้วนำพระเข้ามาหาจุดโฟกัสที่ชัดที่สุด ไม่ใช้เอากล้องวิ่งเข้าหาองค์พระ
1.2การจับองค์พระใช้นิ้ว หัวแม่มือ นิ้วกลาง และนิ้วชีจับ เพื่อหากเกิดข้อผิดผลาดองค์พระก็จะตกลงบนอุ้มมือครับ ไม่ใช้แบบมือแล้วว่างพระลงถ้าเกิดลูกหลานวิ่งมาชนมือเข้ารับรองไม่หักก็บิ้น่วนพระโลหะก็อาจเป็นรอยได้แต่ถ้าเนื้อสำริด เมฆพัด ๆลๆ แตกเลยครับกระจาย ผมหน้าชีดมาแล้วจำจนวันตายครับ
1.3หากจะว่างพระห้ามนำผ้ามารองหรืออะไรที่ดูแล้วมีน้ำหนักเบา เพราะถ้าหากมีลมพัดมาอย่างแรงผ้าลอยตามแรงลมพระก็ลอยตามจบเลยครับห้ามๆๆ เห็นมากับตา

2 การเลือกชื้อกล้องส่องพระ
1.ให้เลือกกำลังขยายน้อยไว้ก่อน 8-10 x เพราะว่าส่องแล้วไม่เมากล้องและไม่เสียสายตา และการดูพระก็เหมือนก้บการที่เรารู้จักเพือนเราคนนี้มานานมากเรียกได้ว่าเห็นแค่ข้างหลังก็จำได้แล้ว เหมือนการที่เราจดจำองค์พระพอเก่งแล้วแทบไม่ต้องส่องก็ตีแก้แท้ได้เลยครับ
2.การบำรุงรักษาเลนส์ เช่น้ำอุ่นเลนศ์ขยายสามารถขึ้นราได้ครับ เดือนละ

ขอจบที่ศัพท์ในวาการพระ
ฝิ่น - ไม่ดี-ของเล่น คือ เก้ ปลอม
ไม่ทัน - คือ ไม่ทันตอนที่หลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่
ตกควย - คือ ขายพระผิดราคาเป็นพระที่นิยมเล่นในราคาสูงแต่ขายผิดราคา
ตั่วเด็ก - คือ ขอลดครึ่งราคา ยกตัว อย่าง ด็ก 10 ผู้ใหญ่ 20
โดน - คือ ชื้อพระปลอม
เช่า - คือ ชื้อ
ปล่อย - คือ ขาย
เปิดเท่าไร - คือ การถามราคาแบบสุภาพ
หักคอ - คือ การชื้อแบบบังคับชื้อ เช่น เค้าไม่ขายแต่เราเอาเงิดยัดแล้วเดินกลับเลย
น้ำจิ้ม - คือ อาการคุยว่าชื้อพระมาหลายองค์แต่พระ(น้ำจิ้ม)สวยมาก โดยมากน้ำจิ้มเค้าขอกันเอาครับ
แห่ - คือ การโชว์เพือจะเอาไปขายและเช็คราคา เช่น เอาไปให้เชียน a ดูให้ราคา 8000 เชียนb 7000 เชียนc 1200 แล้วเอามาขาย 25000 หรอไปเห่มาแล้วปลอม แต่มาขายต่อ เห่ คือ เช็คพระ เช็คราคา
เสี้ยน = คนที่ชอบหลอกคนอื่น
อีกมากมายครับแล้วแต่พื้นที่