วิถีชาดา : เส้นทางของคนไม่ยอมคน

เรื่องราวของเขาคือ ปู่ของชาดาเป็นแขกนอกที่เดินเท้าเข้ามาอยู่เมืองไทย
ในช่วง พ.ศ. 2475 พร้อมๆ กับตระกูลใบคาน
และยึดอาชีพค้าเนื้อส่งออกนอกเป็นอาชีพหลัก
รวมทั้งค้าเนื้อในจังหวัดอุทัยธานี

ด้วยความที่ว่าปู่ของชาดามีลูกหลายคน
จึงทำให้พี่น้องพ่อชาดาแข่งขันกัน
มีการแย่งลูกค้ากันเป็นประจำ โดยที่แบ่งออกเป็น 2 ก๊ก
ก๊กแรกคือ พี่น้องทางพ่อของชาดาทั้งหมด
ส่วนก๊กที่สองคือ ครอบครัวชาดา ได้แก่
พ่อชาดา แม่ชาดา พี่ชายชาดา น้องสาวชาดา และก็ ตัวชาดาเอง

ในขณะที่ชาวเมืองอุทัยธานีชอบซื้อเนื้อของครอบครัวชาดามากมาย
เนื่องจากแม่ชาดาเป็นคนพูดจาเก่ง พูดคุยกับลูกค้าเก่ง
จึงทำให้พี่น้องพ่อของชาดาเกิดความไม่พอใจ
ในตอนแรกพี่น้องของชาดาก็ได้เข้ามาตกลง
กับครอบครัวชาดาให้ครอบครัวชาดาย้ายออกไปจากจังหวัดอุทัยธานี
แต่ปรากฏว่าพ่อของชาดามองว่า ที่นี่คือบ้านเขา ถิ่นเขา
จึงทำให้ครอบครัวของชาดาไม่ได้ตัดสินใจย้ายออกไป
เมื่อเห็นว่าพ่อชาดาไม่ยอมย้ายครอบครัวออกไป
ก็เลยวางแผนลอบฆ่า โดยคนที่ตายก็คือพ่อของชาดา
พ่อชาดาถูกฆ่าตายด้วยน้ำมือของพี่น้องร่วมสายเลือดตัวเอง!

แต่ถึงกระนั้น แม่และพี่ชายของชาดา
ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะย้ายออกจากจังหวัดอุทัยธานีแต่อย่างใด
จึงทำให้พี่น้องพ่อของชาดาเกิดความไม่พอใจ
และในที่สุด 7 ปีต่อมา ในวันนั้น
พี่น้องทางพ่อของชาดาได้บุกเข้ามาถึงที่บ้าน
แล้วเขาได้พูดกับแม่ของชาดาว่า
"ถ้ามึงไม่ย้ายออกไป ก็ถึงเวลาที่มึงจะต้องตาย"

แม่ของชาดารู้แล้วว่ายังไงก็ไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน
จึงได้ขอร้องคนพวกนั้นออกไปว่า ถ้าอยากจะฆ่าก็ฆ่าได้
แต่อย่าฆ่าฉันต่อหน้าลูกทั้งสามคน
ขอให้ลูกทั้งสามคนเดินออกไปจากบ้านก่อน
พี่น้องทางพ่อชาดาตอบตกลง ยอมให้เด็ก 3 คนเดินลงบันไดไป
แต่ในขณะที่เด็กทั้ง 3 ยังก้าวเดินไม่ถึงชั้นล่าง
เด็กทั้งสามคนก็ได้ยินเสียงปืนดังลั่น เด็กทั้ง 3 คน
รู้เดี๋ยวนั้นทันทีว่าแม่ของเขาถูกยิงตายเสียแล้ว
คิดดูว่าหัวใจของเด็กชายชาดาจะรู้สึกยังไง?
แม่ถูกยิงตายต่อหน้า โดยที่ไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้ามาช่วย
ตำรวจก็ไม่กล้ายุ่ง เพราะอิทธิพลทางพ่อมันใหญ่ค้ำจังหวัด

หลังจากที่แม่ถูกยิงตาย พี่ชายของชาดาก็รับทำหน้าที่ขายเนื้อต่อจากแม่แทน
พี่ชายชาดาตอนนั้นอายุยังไม่ถึง 20 เลย
แต่ด้วยความรับผิดชอบ ความรักน้อง ความรักในอาชีพของพ่อของแม่
นั่นจึงทำให้พี่ชายคนนี้ทุ่มเทกับการทำมาหากินต่อไป
ถึงแม้ว่ามันจะอันตราย แต่ก็ทำ
และ 7 เดือนต่อมา พี่ชายชาดาก็ถูกฆ่าตายอีก
นี้คือครั้งที่ 3 ที่ชาดาต้องเจอสภาพกับเหตุการณ์แบบนี้
เด็กชายรู้แล้วว่า คนต่อไปที่จะโดนก็คือตัวเขากับน้องสาว
หลังจากที่พี่ชายโดนฆ่าตาย
ชาดายอมตัดสินใจจูงมือน้องสาวเดินเท้าข้ามจังหวัดไปที่ จังหวัดตาก
เพื่อไปหาตา ซึ่งเป็นพ่อของแม่ชาดาเอง
เด็กชายไปด้วยความรู้สึกขมขื่น ไปด้วยความรู้สึกคับแค้นสับสน
ทำไมเขาต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้?
สิ่งที่เขาเจอมันทำให้นิสัยของเขาเปลี่ยนไป
เขาเรียนรู้แล้วว่า โลกใบนี้มันโหดร้ายกับเขา
ดังนั้น เขาต้องหาวิธีการป้องกันตัวเองไม่ให้ใคร
มาทำอะไรกับครอบครัวของเขาได้อีก

นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขารักครอบครัวของตัวเองมาก รักน้องสาวตัวเองมาก
นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจะต้องควบคุมทั้งจังหวัด
เขาจะให้ใครมาใหญ่กว่าเขาไม่ได้
เพราะเขาสูญเสียความไว้ใจ ถ้าใครใหญ่กว่าเขา ตัวเขาจะรู้สึกไม่ปลอดภัย
เขากลัวว่าคนที่ใหญ่กว่าเขาจะมาทำร้ายครอบครัวของเขา
เหมือนอย่างที่ญาติทางพ่อเคยทำกับครอบครัวของเขาในตอนเด็กๆ
และด้วยสิ่งเหล่านี้ ก็จงอย่าแปลกใจเลย ว่า
ทำไมชาดาถึงกลายเป็นคนนิสัยแบบนี้
เขารู้ว่าเขาจะต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตัวเขาเอง
เขาไม่ได้รักจังหวัดอุทัยธานี แต่เขาหวงจังหวัดอุทัยธานี
เพราะเขามองว่านี่คือถิ่นของเขา ถิ่นที่พ่อแม่และพี่ชายของเขายอมตาย
ถิ่นที่พ่อแม่และพี่ทุ่มเทชีวิตให้
หลังจากที่เขาโตขึ้น เขาก็เริ่มมีความคิดที่จะเดินทางกลับไปที่จังหวัดอุทัยธานี
แต่ตอนนั้นตาของเขาห้ามเอาไว้
เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องอันตรายต่อตัวเขา
แต่สุดท้าย เมื่ออยู่ในวัยฉกรรจ์เขาก็ตัดสินใจกลับมาที่จังหวัดอุทัยธานี
และชิงทุกอย่างของเขากลับคืนมา
ด้วยวิธีแบบไหนไปคิดเอาเอง?

แต่ให้รู้ไว้เถิดว่า พี่น้องทางพ่อของเขาไม่เหลือเลย
เหลือไว้แต่เพียงครอบครัวลูกหลานของเขา
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจังหวัดจนถึงปัจจุบัน
เครดิต : Wipatsana
.....
*** กำนันนก กับสาเหตุที่แท้จริงในการสังหารสารวัตรศิวกร ***
งานนี้ อาจจะไม่เกี่ยวกับการขอโยกย้ายตำแหน่งให้หลานกำนัน
แล้วโดนสารวัตรศิวกรปฎิเสธ
เพราะดูท่าจะมีอะไรๆอยู่ลึกกว่านั้นเยอะ
เนื่องจากมีความเชื่อมโยงกันในหลายจุดที่น่าสังเกต
(1) สารวัตรศิวกร เป็นตำรวจตงฉินที่มีผลงานในการจับกุมพวกมิจฉาชีพ
แก๊งพนันออนไลน์ ที่ผ่านมาหลายคดี
โดยมีผลงานหลักคือยึดทรัพย์เครือข่ายเว็บพนัน 700 ล้านบาท
ก่อนจะถูกย้ายมาที่หน่วยงานนี้
ลูกน้อง เพื่อนร่วมงานล้วนยืนยันตรงกันว่า
สารวัตรศิวกรเป็นคนมือสะอาด ไม่รับส่วย ทำงานอย่างเดียว
(2) กำนันนกที่อายุแค่ 35 ปี ทำธุรกิจเกี่ยวกับการก่อสร้าง รายได้นับพันล้าน บาท
รายได้หลักมาจากการรับงานก่อสร้างถนน แต่กำนันนกมักจัดงานเลี้ยงทุกเดือน
โดยเชิญตำรวจมาร่วมงานเลี้ยงเพียบ
(3) ตำรวจหลายสิบคนที่ไปร่วมงานเลี้ยง เป็นตำรวจในพื้นที่
หรือไม่ก็ตำรวจทางหลวง บางคนเป็นคนนอกพื้นที่
แต่เคยอยู่ตำรวจทางหลวงมาก่อน ก็ไปร่วมงาน
(4) หลังเกิดเหตุ มีการพยายามทำลายคราบเลือดในที่เกิดเหตุ
และถอดเซิฟเวอร์กล้องวงจรปิดออก
ฉากการที่มือปืนสังหารสารวัตรศิวกรในงานเลี้ยงต่อหน้าตำรวจหลายสิบคน
มันเหมือนฉากในซีรีส์ละครมาเฟียของเกาหลีมากกว่าจะเป็นเรื่องจริง
แต่มันดันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงสดๆร้อนๆในเมืองไทย
การทวงความเป็นธรรมให้สารวัตรศิวกรที่เป็นนายตำรวจตงฉินเป็นเรื่องที่ชอบธรรม

ท่านชาดาน่าจะรู้ดีว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร และให้จบอย่างไร ?

Cr: Suvinai Pornavalai